تبیین مفهوم فراملی‌گرایی در روابط بین‌الملل از منظر نظریات همگرایی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 پژوهشگاه علوم و معارف دفاع مقدس شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی

2 گروه علوم سیاسی . ( سیاستگذاری عمومی ) دانشگاه ازاد اسلامی تهران مرکزی . تهران . ایران

3 واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

با توسعه حاکمیت‌های ملی و ایدئولوژی‌های ملی‌گرایانه پس از عهدنامه‌های وستافالیا، شاهد میهن‌پرستی‌های افراطی، بیگانه‌ستیزی، برخوردها و منازعات بین ملت‌ها بوده که اوج آن در وقوع دو جنگ جهانی اول و دوم بود. پس از آن نظریه‌پردازان مختلفی به دنبال کاهش اختلافات بین ملت‌ها و نزدیک نمودن آن‌ها با یکدیگر و دستیابی به راه‌حل‌هایی جهت ایجاد همکاری‌ها و همگرایی بین واحدهای ملی پرداختند. در این بین نظریه‌پردازان همگرایی با طیف وسیعی از نظریه‌پردازی، نظریه‌های مختلفی را در زمینه وحدت و همگرایی سیاسی بین ملت‌ها ارائه نمودند و به نوعی به سمت جامعه‌ای جدید و بزرگ‌تر فراملی که نمونه بارز آن اتحادیه اروپا می‌باشد، حرکت نمودند. با این حال، عناصر اصلی این جامعه بزرگ‌تر و فرایند آن به طور واضح در نظریان آنان بیان نگردیده است. به این جهت محققین به دنبال پاسخ به این سوال هستند که فراملی‌گرایی از منظر نظریات همگرایی دارای چه مفهوم، عناصر و روندی است؟ برای پاسخ به این سوال، روش تحقیق تبیین‌گری انتخاب گردید. در روش تحقیق تبیین‌گری پس از تعیین پرسش دقیق، جمع‌آوری داده‌ها به روش اسنادی و کتابخانه‌ای از بین، نظریات 28 نظریه‌پرداز همگرایی در طیف نظریات همگرایی، فدرالیسم، کنفدرالیسم، منطقه‌گرایی، نومنطقه‌گرایی، کارکردگرایی، نوکارکردگرایی و پساکارکردگرایی صورت پذیرفت. در ادامه داده‌ها به روش تحلیل محتوا و تحلیل مضمون، استخراج مولفه‌ها صورت گرفته و سپس نسبت به نظام‌مند کردن و ترکیب آن‌ها پرداخته شد. در نگارش نهایی پاسخ به سوال اصلی تهیه شد. در این تحقیق مشخص گردید که فراملی‌گرایی از منظر نظریه‌پردازان همگرایی دارای نُه عنصر، شناخت، نظام ارزشی، اهداف، اراده سیاسی، تعاملات، حاکمیت فراملی، جامعه فراملی، کارآمدی و وفاداری بوده که در یک روند چرخشی به صورت تدریجی، گام به گام، فزاینده و خودتقویت‌کننده ادامه خواهد داشت.

کلیدواژه‌ها


  • تاریخ دریافت: 12 اردیبهشت 1404
  • تاریخ بازنگری: 26 اردیبهشت 1404
  • تاریخ پذیرش: 30 اردیبهشت 1404